Hoe het begon
Zoals velen weten ligt Zimbabwe in het zuidelijke deel van Afrika, een buurland van Zuid-Afrika met een populatie van 17 miljoen mensen. Van de bevolking is 15% besmet met het HIV virus en 90% van de bevolking is werkeloos. De exacte cijfers van kinderen die wees zijn geworden door het overlijden van hun ouders aan aids is niet bekend omdat velen van hen niet geregisterd zijn. Sommigen zijn bedelaars geworden of nog erger, zijn beland in de prostitutie om aan geld te komen voor eten voor zichzelf en hun broertjes en zusjes!
In 1982 heeft Alfred De Souza zich over een dorp ontfermd in het binnenland van Zimbabwe, 400 kilometer van de hoofdstad Harare waar deze weeskinderen en de oude mensen aan hun lot werden over gelaten. De ouders van de kinderen waren aan AIDS overleden.
In 2004, een jaar na het overlijden Alfred De Souza, is zijn dochter, Gail Schuurman-De Souza, gevraagd om zijn werk voort te zetten. Daarom heeft Gail met de eerste bestuursleden de De Souzastichting opgericht. De Stichting heeft met hulp van vrienden en kennissen geld kunnen inzamelen door twee benefietconcerten en enige jaren door verkoop van tweede hands spullen op de zomerbraderie.
In 2006 is Gail twee maanden in Zimbabwe geweest.
Hieronder haar verslag:
“Toen ik naar het dorp ging, 400 km het binnenland in, trof ik een trieste toestand aan. Er waren maar 17 weeskinderen en 2 vrouwen overgebleven, want veel van de dorpelingen gingen weg en deze weeskinderen hadden voor de tweede opeenvolgende dag niets gegeten. Ik wist dat ze daar niet langer konden blijven omdat acht maanden daarvoor er 11 kinderen ontvoerd waren door het leger voor kind soldaat en prostituee. Ik deed alles wat ik in mijn macht had om een gebouw zo dicht mogelijk bij de stad te huren maar helaas zonder succes. Gelukkig kon ik onderdak vinden voor de zes oudsten in twee weeshuisjes, gesteund door een Amerikaanse en Duitse Stichting. Met de 11 over gebleven kinderen, heb ik een zware reis terug gemaakt naar de hoofdstad Harare en daar heb ik de kinderen onder kunnen brengen bij verschillende families (onder het wakend oog van ons zusterbestuur ‘De Souza Trust’). Deze families zijn ook heel arm maar van het geld dat wij sturen kunnen zij ook mee profiteren. Deze foto is gemaakt voordat ik naar Zimbabwe ging.
Op 31 januari 2010 vertrok een deel van het bestuur naar Zimbabwe om de resultaten van de werkzaamheden van de stichting ter plekke te bekijken en te controleren.
De reis en het verblijf werd volledig gesponsord door een bedrijf in Wolvega en verschillende bedrijven gaven in totaal 40 kilo kinderkleding en een laptop om vanuit Zimbabwe de communicatie tussen de De Souza Trust in Zimbabwe en de De Souzastichting in Nederland via internet te verbeteren.
Eerst is een Baptistenkerk bezocht, waar de weeskinderen elke dag tussen de middag een warme maaltijd krijgen. De leden van de De Souza Trust zorgen voor de maandelijks boodschappen en dat gaat erg goed.
Er is ook gezorgd voor een speciaal kussen voor één van de twee jongens met een dwarslaesie zodat hij na jaren weer kan zitten zonder de pijn van z’n doorligwonden. Deze jongen, die Carl heet, wordt verzorgd samen met zijn vier nichtjes door zijn oma. Hun ouders zijn overleden aan AIDS. Zijn rolstoel is gerepareerd, zodat hij zittend en wel weer naar buiten kan. Verder heeft één van de leden van onze zusterstichting, de De Souza Trust een arts gevonden die Carl medische hulp geeft. En door antibioticum, vitaminen tabletten en goede voeding zijn z’n wonden genezen. Het gaat ook goed met Lorenzo, de andere jongen met een dwarslaesie, die zijn ouders ook aan AIDS verloor. Hij heeft nu een veilige plek in een tehuis, waar hij voor US$ 50 per maand gediplomeerde zorg krijgt.
Met de resultaten van deze reis is de De Souzastichting zeer tevreden. In samenwerking met de scholen zijn de lijsten met de kinderen waar het om gaat bijgewerkt en er zijn goede afspraken gemaakt die door de leden van De Souza Trust gecontroleerd worden. Bijvoorbeeld: gaan de kinderen inderdaad naar school en krijgen ze inderdaad te eten? De leden van De Souza Trust zijn stuk voor stuk zeer betrouwbaar zodat we u kunnen garanderen dat het geld van de sponsors uitsluitend daar terecht komt waar het voor gegeven is.
Voor de duidelijkheid, het bestuur van de Stichting doet het werk vrijwillig en de onkosten betalen ze zelf. Maar helaas, door gebrek aan geld kan de De Souzastichting nu maar 30 kinderen in Harare naar school sturen. Het schoolgeld kost per kind US$225 per jaar. Voor de kinderen die klaar zijn kan er op dit moment helaas geen middelbare school opleiding worden betaald.
Moffat Primary School
Gail vertelt:
“Op bezoek bij één van de basis scholen troffen we een jongetje aan, HIV geïnfecteerd met aangetaste ogen waardoor hij een zeer slecht gezichtsvermogen had gekregen. Zijn verzorgers waren met hem naar een traditionele “genezer” gegaan waardoor het nog veel slechter is geworden. Gelukkig hebben we een optometrist gevonden die bereid was deze jongen en nog meer kinderen te onderzoeken en er is voor weinig geld een goede bril gekocht voor één van de meisjes die ook met HIV is geboren.
We zijn ook het binnenland in geweest bij Scott’s Farm, (dat is een groot verlaten boerenbedrijf van ca 2000 ha) waar de nood het hoogst is en waar intussen 500 
weeskinderen zijn. De meesten zijn in huis genomen door hun grootouders of een enkele bij een oom of tante. Een groot aantal bivakkeert in de hut waar ze ook met hun ouders woonden en waar nu niemand naar omkijkt. Ze zijn aan hun lot over gelaten en het gevaar van verkrachting is elke dag aanwezig. Gelukkig gaan 250 kinderen naar school die gesteund worden door de Katholieke kerk. Het kost maar €10 per maand om deze kinderen naar school te sturen. Wij kunnen op Scott’s Farm op dit moment maar 12 kinderen steunen. De 40 kilo kinderkleren en wat speelgoed hebben we aan deze kinderen gegeven. Dit is overgedragen aan een Spaanse priester die samen meteen lid van de De Souza Trust ter plaatse voor een eerlijke distributie heeft gezorgd.”
In 2011 heeft de De Souzastichting € 3000 bijgedragen voor twee dagelijkse maaltijden voor 172 Kinderen van Scott’s Farm. Zo’n maaltijd bestaat uit maispap en groente. Met zo weinig geld kunnen we zoveel kinderen één jaar lang voeden! Eten is heel belangrijk omdat eerder kinderen tijdens de les flauw vielen van de honger. Voldoende eten komt hun schoolprestaties ten goede.
Een zieke moeder met haar kinderen en de binnenkant van hun ‘huisje’.
Weesgezin waar ook water wordt gehaald. Hier wordt uitgehaald om te drinken en wassen.
Één van de vele grootouders die voor hun Uitdelen eten.
kleinkinderen moeten zorgen.
Klaslokaal Één van de vele bomen waar les wordt gegeven
Wilt u ook helpen?
Als u nog vrienden of kennissen heeft die mogelijk ook de De Souzastichting willen steunen, dan zou dat heel fijn zijn. Op dit moment kan maar een deel van de weeskinderen op Scott’s Farm geholpen worden. Het is zo moeilijk om “nee” te moeten zeggen tegen een kind als het om zijn/haar toekomst gaat. In deze wereld met deze rijkdom is het niet nodig dat mensen sterven van de honger. Wat is het jammer dat ondanks al onze mogelijkheden en intelligentie er geen oplossing is om dit te voorkomen. Zou niet iedereen het recht moeten hebben op een waardevol leven, een dak boven z’n hoofd, fatsoenlijk te eten en onderwijs? Ook deze arme kinderen, ze zijn aan hun lot over gelaten, ze hebben er niet om gevraagd om wees te worden. Wat is het fijn dat we het verschil kunnen maken.
De De Souzastichting is een kleine stichting en sommige mensen zeggen: Het is een druppel op de gloeiende plaat. Maar die ‘druppel’ is tenminste een bord eten, een veilige plek en de kans om naar school te gaan, de kans op een goede toekomst.
Gail J. Schuurman-De Souza.